Ντάλα μεσημέρι....

Ντάλα μεσημέρι έχεις βρει τρία τέταρτα ελεύθερου χρόνου. Αποφασίζετε με την καλή σου φίλη να κάνετε μια ωραία βόλτα και να χαλαρώσετε μια που οι καλές μέρες λιγοστεύουν.Μέχρι εδώ όλα καλά.Ξαφνικά και από το πουθενά εμφανίζεται μπροστά σας γνωστό σας πρόσωπο κι εκεί ντάλα μεσημέρι στη μέση του δρόμου αρχίζει και κλαίει και σας λέει πόσο πολύτιμες είστε γι αυτόν, ποσο τον έχετε βοηθήσει και πόσο στεναχωριέται που θα σας χάσει όταν φύγετε.....(περίπου σε δυο χρόνια).
Έχουν περάσει δύο βδομάδες από τότε.Με τη φίλη μου δεν το αναφέραμε ποτέ.Δεν το συζητήσαμε ποτέ λες και δεν έγινε σε μας.Τόσο μεγάλο ήταν το ξαφνιάσμα...Τι στο διάολο δεν είμαστε εκεί?
Σήμερα λύθηκε το μυστήριο.
Μας ανακοινώθηκε πως αλλάζουν κάποια πράγματα στη δουλειά.Με λίγα λόγια θα μας π......
κανονικά. Κάποιοι θα τηνπληρώσουν ενώ δε φταίνε ήταν η τελευταία ατάκα.... Εμπνευστής του σχεδίου ο κλαψιάρης που ανέφερα....
Γιατί όλοι οι προδότες, οι άνθρωποι που χτυπούν πισώπλατα ζητούν και τη συμπάθεια σου...
Μάτια που σε κοιτούν βουρκώμενα και σου λένε τις παπαριές τους για εκτίμηση, αγάπη, έρωτα...Έκλαιγε γιατί θα μας έχανε έλεγε....Εγώ λέω πως έκλαιγε γιατί είχε αποφασίσει να μας χάσει.Το είχε ήδη κάνει.Δεν είχε κόστος κανένα Μόνο λίγα δάκρυα. Οι εντυπώσεις και τα προσχήματα πάνω απ΄όλα!!
Δε θα ξαναπώ ποτέ πως από κάποιον τα περιμένω όλα...είναι μεγάλη μαλακία.Πιστεύω πως όλα δεν μπορείς να τα περιμένεις γιατί δεν τα γνωρίζεις.Περιμένεις μόνο αυτά που γνωρίζεις γι αυτό και μένεις με το στόμα ανοιχτό κάθε φορά που την πατας!
Δεν πειράζει ,μικρά μου ανθρωπάκια, εγώ θα αδιαφορώ.Θα αδιαφορώ και ούτε να σας φτύσω.....
Τη σκόνη μου θα τρώτε, , σκουλήκια...
Πού είστε δε σας βλέπω?
Ακόμα κολλημένοι στο χώμα αφήνοντας πίσω μόνο τη σιχαμερή μυξα σας?
Χα, Χα αδιαφορώ και πετάω.....