Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

O Δημήτρης Μητροπάνος κι εγώ.....

Η πρώτη μου γνωριμία με τον κύριο Μητροπάνο έγινε όταν ήμουν σχεδόν δέκα χρονών ή και λιγότερο. Έκανα τότε ένα τριήμερο μακρινό ταξίδι με τον μπαμπά μου με το αυτοκίνητο. Το ταξίδι ήταν μεγάλης συναισθηματικής αξίας για τον μπαμπά μου, πράγμα που εγώ αγνοούσα τότε....πολύ αργότερα έμαθα γιατί πήγαμε ...Πήγαμε και ήρθαμε με την "κασέτα" του "αγιου φεβρουάριου"...στα παράπονα μου - μόνο αυτή την μουσική θ ακούμε??- κάναμε μία συμφωνία...θ΄ακούμε αυτή την κασέτα, μου είπε γιατί μ΄αρέσει- πράγμα παράξενο γιατί τότε άκουγε ξένη μουσική- κι εσύ θα διαλέγεις όποια παραλία σ΄αρέσει να κάνουμε μπάνιο.... η μεγαλύτερη διαδρομή ήταν παραθαλάσσια...
έτσι κι έγινε ...ο Μητροπάνος έπαιζε και ξανάπαιζε κάναμε μπάνιο με μαγιώ, με ρούχα....κι όταν επιστρέψαμε εγώ ήξερα όλο τον "άγιο φεβρουάριο" από έξω, αγάπησα τα ταξίδια με το αυτοκίνητο, αγάπησα τον Δημήτρη Μητροπάνο...κι είχα για πολυ καιρό άσχημο "κάψιμο"... καθώς και τις φωνές της μαμάς μου στ΄αυτιά μου, μιά που ο μπαμπάς μου ξεχνούσε να μου βάζει αντιηλιακό συχνά......

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

γλυκαντικά

Σήμερα νιώθω ευφορία. Η καρδιά και τα βήματά μου είναι ελαφριά. Νομίζω ότι έχω αρχίσει να σε ερωτεύομαι. Ξέρω ότι σε ερωτεύομαι, απλά διαλέγω να κάνω τις χαζές ασκήσεις αυτυποβολής, μπας και με σώσω από άλλη μια σύγκρουση με το πολικό εξπρές. Ναι, αυτό που κουβαλάει δώρα και δεν σταματάει αφού δεν έχει διαβάσεις για πεζούς.


Όσο σε έβλεπα και σε άκουγα χθες, παρακαλούσα το θεό να μη με αφήσει να σε ερωτευτώ. Είμαι, βλέπεις, στη φάση που δεν βλέπω αρνητικά. Μου αρέσουν όλα επάνω σου. Τα μάτια, τα χέρια, η φωνή σου. Ο τρόπος που ψάχνεις να βρεις τις σωστές λέξεις χωρίς να σταματάς να μιλάς, ακόμα και ο τρόπος που θυμώνεις. Όλα μ’ αρέσουν. Αυτά είναι ο λόγος που ήρθα, αυτά θα είναι ο λόγος που θα φύγω. Εμένα με ξέρω. Εσένα θέλω να σε μάθω.


Θέλω να ξέρω που περίπου πάει το μυαλό σου όταν για πολύ λίγο αφαιρείσαι, όταν ψάχνεις τις σελίδες ενός βιβλίου ή όταν στρίβεις τα τσιγάρα σου. Έχω αποφασίσει που πάει το μυαλό σου όταν με φωνάζεις, και την πρώτη και τη δεύτερη φορά.


«Ναι, φυσικά και θα μείνω.» Ο χρόνος μαζί σου είναι χρυσάφι. Μαζί σου τα μαθαίνω όλα από την αρχή. Μαθαίνω να βλέπω, μαθαίνω ν’ ακούω, μαθαίνω να νιώθω και να γράφω. Το να μιλάω δεν έχει μεγάλη σημασία. Ποτέ δεν είχε για μένα.


Θέλω να σε ακούω να μιλάς. Θέλω να μου δείχνεις τον κόσμο σου και τον τρόπο που τον βλέπεις. Αυτόν τον τρόπο που χωράει το σύμπαν σ’ ένα δωμάτιο και του βάζει φωτιά ανάβοντας μόνο ένα κερί.


Νιώθω τυχερή κι ευτυχισμένη. Όσο δεν το πιστεύω, θα είμαι μια χαρά.

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

winder

snow can wait, i forgot my mittens
wipe my nose get my new boots on
i get a little warm in my heart
when i think of winter
i put my hands in my father's glove
i run of where the drifts get deeper
sleeping beauty trips me with a flow
i hear a voice ' you must learn to stand up for yourself'
cause i can't always be around'
he says when you gonna make up your mind?
when you gonna love you as mush as i do?
when you gonna make up your mind?
' cause things are gonna change to fast
all the white horses are still in bed
i tell you that i' ll always want you near
you say , that things change, my dear.


lyrics Tori Amos

αφιερωμένο σε μια φίλη μετά από το πολύωρο μας τηλεφώνημα.Αυτό μου ερχόταν συνέχεια στο μυαλό. Εύχομαι τα καλύτερα!!

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Anvil Chorus, From Verdi´s "Il Trovatore"



DOLORA ZAJICK AS AZUCENA. METROPOLITAN OPERA HOUSE, JAMES LEVINE CONDUCTING. (λίγα χρόνια πριν από χτες...)



From a Verdi's "Il Trovatore" conducted by Herbert von Karajan at Vienna State Opera in 1978.

Cast : Fiorenza Cossotto (Azucena), Raina Kabaivanska (Leonore), Placido Domingo (Manrico), Piero Cappuccilli (Il Conte di Luna), José van Dam (Ferrando), Maria Venuti (Ines), Heinz Zednik (Ruiz)




GIUSEPPE SINOPOLI CONDUCTS THE ANVIL CHORUS IN DRESDEN.

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Η ζωή, είναι για να τη μοιράζεσαι :)



το βρήκα εδώ :)

Renata Scotto & Placido Domingo - "Sincero amor"

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

happy new year

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Tι θυμάμαι από τα Χριστούγεννα


Οι γιορτές δεν είναι το φόρτε μου, δε μ΄ενθουσιάζουν δηλαδή. Αισθανόμουν πάντα λίγο άβολα τις γιορτές και βαριόμουν αφάνταστα. Κι ένα παράξενο από παιδί με κούραζε η πολυκοσμία τους.Όσο μεγαλώνω αυτά τα συναισθήματα μ΄αφήνουν. Τώρα αν είναι βολικά προτιμώ να ταξιδεύω τις μέρες αυτές ή να κάθομαι σπίτι για να ξεκουραστώ και μ΄αρέσει. Φαίνεται δεν έχω καμιά ανυπομονησία πια...
Από τα Χριστούγεννα θυμάμαι μια μυρωδιά και λίγες εικόνες, φωτογραφίες θα έλεγα.
Η μυρωδιά των Χριστουγέννων για μένα είναι η μυρωδιά του καμένου ξύλου. Μεγάλωσα σε μία πόλη που έπεφταν πολλά χιόνια και έκανε πολύ κρύο. Έτσι σ' όλη τη πόλη πλανιόταν στον αέρα η μυρωδιά του καμένου ξύλου, από τα πολλά τζάκια και τις αμέτρητες ξυλόσομπες.Τη μυρωδιά αυτή ανακαλύπτω ξανά μόνο όταν βρεθώ Χριστούγεννα στην πανέμορφη Φλώρινα.
Τα πρώτα Χριστούγεννα που θυμάμαι είναι των δεκάξι μου χρόνων, ίσως γιατί σημαδεύτηκαν
από ένα τραγικό για μένα γεγονός κι έσβησε η μνήμη όλα τα προηγούμενα. Έχασα τη γιαγιά μου που ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή γιαγιά, αφού ήταν η γυναίκα που με μεγάλωνε από τη στιγμή που γεννήθηκα.....Τα Χριστούγεννα εκείνα με το μήνυμα της αγάπης πήρανπολύ μακριά την αγάπη από μένα.....κι ο αι -Βασίλης αντί να μου φέρει μου πήρε ότι περισσότερο αγαπούσα. Ήταν τα πιο κρύα Χριστούγεννα της ζωής μου.......
Κατόπιν ήρθαν κι άλλα αδιάφορα θα έλεγα...
Η αίσθηση που δε θα ξεχάσω και δε μπορώ να ξαναζήσω είναι όταν τα Χριστούγεννα πολλές φορές κοιμήθηκα αγκαλιά με τα παιδιά μου, μέσα σε ζεστές κουβέρτες στο χαλί δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο που αναβόσβηνε.Η αίσθηση της πληρότητας, της αγάπης που με πλημμύριζε έχει χαραχτεί μέσα μου.Τώρα τα παιδιά μου μεγάλωσαν και δεν μπορούμε να το επαναλάβουμε, λυπάμαι γιατί δεν το κάναμε πιο συχνά....
Αυτό είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων για μένα, να κάνουμε, να λέμε πιο συχνά τα πράγματα που αγαπάμε...