Οι γιορτές δεν είναι το φόρτε μου, δε μ΄ενθουσιάζουν δηλαδή. Αισθανόμουν πάντα λίγο άβολα τις γιορτές και βαριόμουν αφάνταστα. Κι ένα παράξενο από παιδί με κούραζε η πολυκοσμία τους.Όσο μεγαλώνω αυτά τα συναισθήματα μ΄αφήνουν. Τώρα αν είναι βολικά προτιμώ να ταξιδεύω τις μέρες αυτές ή να κάθομαι σπίτι για να ξεκουραστώ και μ΄αρέσει. Φαίνεται δεν έχω καμιά ανυπομονησία πια...
Από τα Χριστούγεννα θυμάμαι μια μυρωδιά και λίγες εικόνες, φωτογραφίες θα έλεγα.
Η μυρωδιά των Χριστουγέννων για μένα είναι η μυρωδιά του καμένου ξύλου. Μεγάλωσα σε μία πόλη που έπεφταν πολλά χιόνια και έκανε πολύ κρύο. Έτσι σ' όλη τη πόλη πλανιόταν στον αέρα η μυρωδιά του καμένου ξύλου, από τα πολλά τζάκια και τις αμέτρητες ξυλόσομπες.Τη μυρωδιά αυτή ανακαλύπτω ξανά μόνο όταν βρεθώ Χριστούγεννα στην πανέμορφη Φλώρινα.
Τα πρώτα Χριστούγεννα που θυμάμαι είναι των δεκάξι μου χρόνων, ίσως γιατί σημαδεύτηκαν
από ένα τραγικό για μένα γεγονός κι έσβησε η μνήμη όλα τα προηγούμενα. Έχασα τη γιαγιά μου που ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή γιαγιά, αφού ήταν η γυναίκα που με μεγάλωνε από τη στιγμή που γεννήθηκα.....Τα Χριστούγεννα εκείνα με το μήνυμα της αγάπης πήρανπολύ μακριά την αγάπη από μένα.....κι ο αι -Βασίλης αντί να μου φέρει μου πήρε ότι περισσότερο αγαπούσα. Ήταν τα πιο κρύα Χριστούγεννα της ζωής μου.......
Κατόπιν ήρθαν κι άλλα αδιάφορα θα έλεγα...
Η αίσθηση που δε θα ξεχάσω και δε μπορώ να ξαναζήσω είναι όταν τα Χριστούγεννα πολλές φορές κοιμήθηκα αγκαλιά με τα παιδιά μου, μέσα σε ζεστές κουβέρτες στο χαλί δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο που αναβόσβηνε.Η αίσθηση της πληρότητας, της αγάπης που με πλημμύριζε έχει χαραχτεί μέσα μου.Τώρα τα παιδιά μου μεγάλωσαν και δεν μπορούμε να το επαναλάβουμε, λυπάμαι γιατί δεν το κάναμε πιο συχνά....
Αυτό είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων για μένα, να κάνουμε, να λέμε πιο συχνά τα πράγματα που αγαπάμε...
