Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Μαύρη αράχνη σε άσπρο φόντο...

Ολαρία ολαρά χιόνι πέφτει στο βορρά
χιόνι έπεσε και κλείσαν τα σχολεία
που την κρύβεις, θεέ μου, τέτοια ομορφιά
επιτέλους τα παιδιά και οι δασκάλοι
χαίρονται μαζί πρώτη φορά
Όλα είναι ήσυχα κι ώραία
όλα είναι τόσο μαγικά
μόνο μία μαύρη αράχνη
μες στους δρόμους
μόνη τριγυρνά
τη louis vuitton στα χέρια της κρατάει
πέρα δώθε στο χιόνι την κουνάει
Σαν την είδαν κρυφτήκαν τα ελαφάκια
τα φωτάκια έσβησαν κι αυτά
θα σας θάψω στο χιόνι, εγώ ρεμάλια
είμ΄αράχνη αντέχω στα δεινά
Super puma με φώναζε η γιαγιά μου
κι ο παππούς μου με φώναζε φρικιό
θα σας κάτσω στο κεφάλι θε δε θέτε
έχω σχεδιο εγώ, έχω σκοπό
και μαζί με σας
και το όμορφο το χιόνι, θα το λιώσω
ναι, εγώ μπορώ.....
ολαρία ολαρά...........

Από τις αναμνήσεις μιας υπαλλήλου...και μιας άλλης...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είμαστε μια ''ωραία ατμόσφαιρα''.Αγάπη και σεβασμός τα συναδελφικά μας ιδανικά!! ΤΕΛΟΣ

Attalanti είπε...

super puma με τα μαλλιά για έλικες...

θα το διαβάζω κάθε φορά πριν ξεκινήσω για δουλειά.

Poppy είπε...

ωραία ατμόσφαιρα...
ωραίο ανέκδοτο.....
τέλος? αμην


θα στο τραγουδάω attalanti με την πρώτη ευκαιρία δηλ. κάθε μέρα...